کد مطلب:125082 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
صلح در تاریخ اسلام
بدین خاطر در تاریخ اسلام پیش از صلح امام حسن علیه السلام به مواردی از صلح پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و علی علیه السلام برمی خوریم. روش پیامبر اسلام و به تبع آن حضرت، مسلمانان، در طول سیزده سال بعثت در مكه، روش مسالمت آمیز بوده است و طبق دستور قرآن كریم اجازه ی جهاد مسلحانه نداشتند [1] و تنها به دعوت اكتفا می كردند و بر آزار و شكنجه ی مشركان صبر می نمودند، تا آنكه در مدینه پس از تشكیل حكومت و رسیدن به قدرت اجازه می یابند [2] .
باز می بینیم پیامبر اسلام در مدینه با برخی از قبایل یهود قرارداد صلح می بندد [3] و حتی در حدیبیه علی رغم تمایل
[ صفحه 71]
اصحابش با مشركان مكه پیمان صلح برقرار می كند تا آنجا كه اعتراض بعضی از آنها را در پی می آورد.
علی علیه السلام نیز در دوران محرومیت و خانه نشینی 25 ساله ی خویش در حكومت خلفا (35 - 11)دست به شمشیر نمی برد و با تحمل رنج و مشكلات فراوان، بسان كسی كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد با شرایط زمانه به سر می برد [4] و حتی در قضیه ی یورش بر خانه ی عثمان و كشتن وی شركت نمی كند بلكه به آرام كردن مخالفان می پردازد و می خواهد كار را از راه مسالمت آمیز حل كند، تا آنجا كه مورد اعتراض برخی از آنان قرار می گیرد. نیز در فرمان حكومتی به مالك اشتر دستور می دهد: «تا آنجا كه ممكن است به صلح بگذران...».
از این شواهد تاریخی و نظایر فراوان آن پی می بریم كه آنجا كه مصلحت اسلام و مسلمین اقتضا می كند باید دندان بر جگر گذاشت و صبر كرد كه چنین صبری شاید دشوارتر از جنگ باشد. و معلوم می شود كه جنگ و شهادت در همه ی شرایط، مطلوب اسلام نیست.
[ صفحه 72]
باز می بینیم پیامبر اسلام در مدینه با برخی از قبایل یهود قرارداد صلح می بندد [3] و حتی در حدیبیه علی رغم تمایل
[ صفحه 71]
اصحابش با مشركان مكه پیمان صلح برقرار می كند تا آنجا كه اعتراض بعضی از آنها را در پی می آورد.
علی علیه السلام نیز در دوران محرومیت و خانه نشینی 25 ساله ی خویش در حكومت خلفا (35 - 11)دست به شمشیر نمی برد و با تحمل رنج و مشكلات فراوان، بسان كسی كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد با شرایط زمانه به سر می برد [4] و حتی در قضیه ی یورش بر خانه ی عثمان و كشتن وی شركت نمی كند بلكه به آرام كردن مخالفان می پردازد و می خواهد كار را از راه مسالمت آمیز حل كند، تا آنجا كه مورد اعتراض برخی از آنان قرار می گیرد. نیز در فرمان حكومتی به مالك اشتر دستور می دهد: «تا آنجا كه ممكن است به صلح بگذران...».
از این شواهد تاریخی و نظایر فراوان آن پی می بریم كه آنجا كه مصلحت اسلام و مسلمین اقتضا می كند باید دندان بر جگر گذاشت و صبر كرد كه چنین صبری شاید دشوارتر از جنگ باشد. و معلوم می شود كه جنگ و شهادت در همه ی شرایط، مطلوب اسلام نیست.
[ صفحه 72]
[1] سوره ي نساء: الم تر الي الذين قيل لهم كفوا ايديكم و اقيموا الصلواة و اتو الزكوة فلما كتب عليهم القتال... 77.
[2] سوره ي حج: اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علي نصرهم لقدير 39.
[3] تاريخ پيامبر اسلام : 234 و نيز صلح با بني ضمره و بني اشجع.
[4] نهج البلاغه، خطبه ي 3، موسوم به شقشقيه.